1. bi min, kurtbûna peyvan yek ji wan e.
jêr, jor, jîr, jar, jehr an şêr, şer, şîr, şar, şor, şûr.. û peyvên wek wisa gelek kêfa min tînin.

yekî din, pirbûna denga j ye. tê texmîn kirin ku ti zimanek din da ew qas nayê bikar anîn.

yekî din, tîpên bideng ên taybetî kurdî ne. u - û hene, belê, lê yên din? o ne rasterast o-ya tirkî ye. i - î jî wisa ne. piçek jî e - a wisa ne.

2. Taybetiyek wiha heye, zimanê kurdî li ba min pir bedew û şêrîn û cuda dike; ev taybetî nivîsandina wî bixweye dema ez dest bi nivîsandinê dikim ez nizanim çi binivîsim, peyvek du peyv dinivîsînim dûre hevokek û êdî peyv û hevok û biwêj, dijûn gotinên pêşiyan.. didin dû hev, li rûpelê radiweşin wekî mozên hingiv rê nadin hev, bi serî li hev diqelibin. Dibe ev ji dewlemendiya zimanê kurdî a ji alî peyvande be jî. taybetiyek wiha jî heye meriv hingî dinivîsîne besta meriv lê tê. Dibe ev jî ji taybetiyên nivîskariyê bin jî lê ev taybetmendî di kurdîde bêhtir xwe nîşanî min didin. ne ji mîrata rêzimanê bûya ez niha nivîskarek qirasebûm *