1. bi îngîlîzî: euphoria

dilşadiya bêsedem e. bi ya min, pênasa wê ya herî hêsan ev e.

eslê xwe de tişteke ne normal e û ger sedem norolojîk bin, nexweşiyek e. (sîfîlîz, multîple skleroz)

lê ji ber alkol û tiryakan û ji ber îlacan jî çêdibe (morfîn, meperîdîn, metadon, amfetamîn, kodeîn, kortîkosteroîd û hwd.)

di vir de pirsgirêk eslê xwe de, "nekarîna xemgînbûn" e.

nexweşiyên psîkîyatrîk yên weke bîpolar (dema manîyê de) û sîklotîmîyê de jî tê dîtin.

ji ber hîpertîroîdîzm û ji ber derbewarina li serê xwe jî diqewime. (sendroma frontal dîsînhîbîsyonê)



jiyana rojane de jî carina tişt ewqas xerab dibin û kar û barên mirov ewqas dijwar dibin ku mirov êdî nizane çawa hîs bike û bêsedem dikene, bi herkesî re henekan dike û êdî nikare cîdî cîdî xemgîn bibe. ez bawer im ev jî sîmûlasyoneke oforiyê ye. beriya azmûnên zehmet, carina aha wilo li me dihat.



dema mirov weke sporê bibeze, laşê mirov de sekresyona endorfînan zêde dibe. ku ev endorfîn di mejiyê mirovan de li gelek reseptorên opîod ve tên girêdan. zehfê wan li mejiya pêş bi cî bûne û têkildarî hestên erênî ne. ji ber vê têkiliyê tê îdîakirin ku bezîn jî dikare bibe sedema oforîyê.

3. hesta piştî piraniya nobetên xirab pêk tê. mirov bêyî sedem hema kêfxweş e.