1. hozanvanek kurdistana başûr.

xwidanê pertûka baxê kurdî.



parçek jı hozanek wi:



1. Duhî Spêdê li ser banî



Me dît canek ji xew rabû



Dema derket derê xanî



Me texmîn kir Zuleyxa bû





2. Ez nizanim bo cemala te çi bêjim Dilberê



Sorgula weqtê seher hîna ji bircê têy derê



Wek ji qesrê têye banî sorgulî yan reşrihanî



Fexra ehlê vî zemanî kesk û sor û esmerê





3. Ax û fîxan evroke ne



Umrê me borî bteşqela



Êş û elem pişka me ne



Daîm bi ‘işqê mubtela



Daîm bi ‘işqa dilberê



keftîne çerxa cencerê



Nê j muhbeta rengesmerê



Dîn bûn dused şêx û mela





4.Eceb ev şi’re pirr me’na û baş in



Belê çi bkem ku bê qedr û belaş in





5. Ezê çûm û me sed kovan hêlan



Birîn û kul birin, derman hêlan



Nedît min zerreka rehmê j dosta



du çav wa b rundik û giryan hêlan





6.Ez im şa’ir Îmadî me, mela me



Ez im baran l Kurdistanê barî



Belê min nîne qedrek ax û sed ax



Dilê min behr e pirr durr û mirarî





L kulana digerhim her bo nanî



Hemî kes têr in û zik wek xirarî



Ku van şi’ra tebi’ keyn û belav keyn



ezê xalib şev û roja l beyarî





7.Ez im şa’ir Îmadî me, mela me



Ez im baran li Kurdistanê barî

2. an jî Ehmedê Muxlis (1891 – 1963)[1] helbestvanekî kurd e. Di sedsala 20'an de li başûrê kurdistanê jîyaye.



Ehmedê Nalbend yan Ehmedê Muxlis helbesvanekî li devera Behdînan pir bi nav û deng bû. Ew kurê Emînê Nalbend bû û li gundê Bamernê li başûrê Kurdistanê ji dayik bû. Bavê wî karê nalbendiyê li Amêdiyê dikir û wî mala xwe bir Bamernê. Nalbend hêj şeş salî bû demê dest bi xwendina Quranê li cem dayika xwe Fatmayê kir û paşî dersên olî û şerîetê li Bamernê hilda û ji bo pitir xwendinê çu Amêdiyê, Zaxoyê, Dihokê û Bêduhê. Ew paşî dibe melayekê gerok û melatiya wî ji gundê Bêduhê dest pê dike û li gelek cihan dom dike, mîna Çelê, Rwîsê, Xişxaşa, Bêgova, Keşanê, Marînê.



mela Tahayî her ji destpêka salên heftêyan hewla çapkirina hemî berhemên Ehmedê Nalbend da û Mela mistefa barzanî xwest jê re çap bike, lê rewşa wî demî ya şoreşa kurdan tê de derbas dibû rê neda bicihhatina wi karî. Mela Tahayî di dawiyê de armanca xwe û Ehmedê Nalbend pêkand û helbestên Nalbendî, bi arîkariya mesûd barzanî, di sala 1997ê û 1998ê de, bi navê baxê kurdî, di pênc cildan de belav kirin.