1. Teze çûbûm stenbolê, min şirketekî de dixebitî, rojekî nîvro me çû xwaringeha şîrketê em ê nan bixwin, xwarina goştê berxan derketibû min dilê xwe de go, haho me kêf kir ha!

Piştre min xwarina xwe hilda çûme li ser masê bi rastî tahma goştê xweş bû, mi dida ber kevçî, lê min nihêrî hinekî hevalên me yên şîrketê (tev tirk bûn) made xwe tirş dikin, mi go, çi bû we xêr e? gotin bêhn ji goştê tê, min jî gote ma ne goşt e? bêhna goştê jê tê, yekî wan got ez naxwim, mi go ka bide min, yekî din jî go ez jî naxwim, mi go ka tu jî dayne ber min, paşî min lê nihêrî nîvî xebatkarên şîrketê jê nexwarin xwarinên xwe avêtin.

Paşî hîn bûm însanên trakyayê, egeyê marmarayê zêdetir goştê dewaran hez dikin. Made wan naçe Goştê pez bixwin.