7. Kî/ke dibê nivîskarên jin kêm in qey ji bavê wan zêdetire bi vî awayî davêjin..eyb e şerm e fihêt e,ew çi tomete ku,win li wan dikin, hey malneşewîtyonên bereday, hey xwelîserên malxirab.hey xwedênestendiyonan,

Hew tenê qet fersendek nakeve destê wan hêjayan, têdî ew bi karên girîng re mijûl in ye ku, ji alîyen we nayê safîkirin.,ferz û mîsal; firaq şuştin, xalî dawşandin,paqij kirina mal û bermalê, û der û dorên hewşê..piştê wan karên zêrîn heger kêfa wan jî, li cîh be ye wek cengaweran werin ser kompûterê û şerê xwe bidominên hetanî bihîstina dengekî xurt: ''qiza kerê!! Bese, de ka rabe ser wi tiştê pîs û heram û ji minre qedehek ava cimîdî bine!''

Dawî da çi qewimî, çi bû ji şervanê me nizanim lê hema bû wek pisîkek û di nav pisa pisa xwe de bi ber alîye mutbexê da çû..

bi kurtî û kurmancî meseleya nivîskarên jinê tirşikê wisayê..