66. Dudil.

Ey yara yaran!
Derdek î bêderman!
Kenek î bêxeman!
Te! da min roniya dilan.

Belkû jî nepêkan e,
hevgihştina destan.
Lê bendewarê hêviyan
Nekeve tora hêvîkujan .

Bi serê xwe ye,
Bêyî te li van waran.
Dipirsim ji van hizran;
Ew e ya hêjayî wêranan?

Lê dilê reben e
Guh nade van rastiyan
Ya xwe dike, her caran
Xwe diavêje pêsîra xeyalan.

Bi rastî jî ew e,
Ya ku dil kirî bengîyê bengîyan?
Ew ya wekî şitla gulan?
Ya hêjayî pakhestan?

Ey dilo!
Nebe hevalê evdalan
Were em herin xaka pîrozan
Bibin hevrêyê azadîhezan.

Bajon kimêt û bozan,
Ser dilê xirab û neyaran,
Bigerînin simên wan
Li ser kelexê xirabîhezan.

leylan e;
Nabe hevrêya bengîyan,
Nabe keybanûya hestkûran,
De were nebe ji van.

Evîn karwanê pîrozan e,
Hez û arezû li xaka dayikan
Dibin piştevan bo hezkirîyan
De were em bajon bo wan deran.



-Yekem helbesta min eve ye, dê xwe pêş ve bibim înşallah.:ddd