2. remê gurî: şahê qahwecîyan. şirîkê ruhstîn.

remê gurî debara xwe bi gerandina qahwê dikir. di dawet û şîna de ji bo mirayê ku jê re qahwa tahl jî tê gotin, xwedîyên dawet û mirîyan ji bo çend rojan ew digirtin û remê me cewzê wî di dest de li nav mêvanan de wek çipilîskê bi vir û wê de zîz dibû. dema piçekî destê wî teng dibû û rewşa lê xerab diket, bi şev berî raketina destên xwe vedikirin û dest bi nifiran dikir, da ku xwedê ruhstîn bişanda ser dilê yekî/ê û wî jî parîyeke nan bixwara...

rahma xwedê lê be! serê gelekan xwar û qahwe li ser ruhê gelekan gerand, lê aqilê kesî nagihêje karê xwedê, talîya talî jî camêrekî heyfa bavê xwe jê hilanî û çû di şîna wî de qahwe gerand...