4. Berî ku em li Ser cureyên "mertalên xweparastin " ê nîqaş bikin divê em pênaseya wî dîyar bikin.



Mertalên xweparastinê: dema ku mirov ger di tevgerê xwe de di 2 navendên kesayetîya xwe(ez a hoveber û ez a jorin(superego)) de asê bimîne, di van navendan de şerek bêeman çêbibe mirov bi tevgerên ku bi rêbertîya ez ê(Ego) ve çê dibe ger ji dil nebe ango di tevgerên xwe de samîmî nebe "mertalên xweparastinê" dikevin devrê û vê rewşa kambax mirovê derdixîne aramîyeke derewîn. An jî ger mirov rastî zilm û zordarîyeke çi derûnîyî çi fîzîkî çi civakî ji derve be hingê ger barê wê rewşê di kesayetîya xwe de nikaribe rake vê demê jî mirov mertalên xweparastinê bikartîne.



Mînak ji bo rewşa yekemîn: ger cîwanek hej keçkekê kiribe û keçîk jî bi awayekî neyînî bersiva xortê bide hingê lawik wiha dibêje: keçîk jixwe ne li gorî krîterên min Bu xwedê kirî çênebuye.



Mînaka duyemîn: ger xwedê neke mirovek rastî êrîşek bibe eger xurura wî mazlûmtîyê qebul neke wiha dibêje :sûcdar ez bum ku ger ez ji cem wî derbas nebuma da rastî êrîşê nedihatim./// binêrin di vir de êrîşkar neheqe lê mirov ger mazlumtîyê(mexdurbûyîn) qebul neke û xurur bike hingê xwe sûcdar dihesibîne û xwe bi vî awayî ji erka tolhildanê muaf dike.