2. Piştî nimêja şevê ango nivêja eşayê hetanî çaxa limêja şeveqê navê nimêjên ku dihê kirin nimeja qiyamê ye. Bi erebî ye, dibêjin salat-ul qiyam. Yanê nimeja zêde li ser piyan tê kirin. Kiyam dirêje, rikû dirêje, sicde dirêje. Suretên dirêj tê xwendin, diayên dirêj dihê kirin, nav û kesayatiya xwedê pir û dirêj tê girisandin. Ango bi kurtebirî limêjek hêdî, dirêj, watedar û nirxdar e. Navê vê nimêjê wek nimeja şevê, nimêja tesbîhê, nimêja dirêj, nimêja remezanê, nimeja terawîhê û wekî wan bi dehan navan hatiye bi nav kirin.

Pêxamberê me salat û selam li ser wî bê hezretî muhammed vê nimêjê her roj dikir. Carinan kêm, carinan zehf dikir lê belê her roj dikir. Meha remezanê çiqas nêzik dibû hêj bêhtir dikir. Di meha remezanê de êdî digihişt pileyeke bilind. Di nav meha remezanê jî di deh rojên dawî yê vê mehê de hema hema hîç vala nedisekinî heta çaxa nimêja şeveqê ibadet dikir. Heta dema nimêja şeveqê ew qas nêzik dibû ku du rikat hil nedibû ango tê de cih nedibû. Wê gavê jî rekatekî tenê dikir û silav dida. Ew nimêj jî wek nimêja fitrê, bi tirkî vitir namazı tê zanîn. Wisa nav danîne. Fitr, wîtr, wetr bi erebî tê wateya tenê yek, ji yekê ne zêdetir, ne cot, kit. Di remezanê de ji bo feqîran fitre jî divê em bidin. Ew jî jixwe bi navê wê diyar dibe ku careke tenê tê dayîn.

Nimêjekî neferz e, lê belê zehf grîng e ku pêxemberê me her car kiriye û nirxekî bilid daye vê nimêjê. Ji ber ku qur'an ne pirtûkeke pênasê ye yanî ne pirtûkeke terîf kirinê ye ewan di qur'ana kerîmê de nayê pênas kirin. Destûr quran, embaz pêxamberman e. Ewletiya xwe ji xwedayê xwe re û pêxamberên xwe re bînin, ji wan re bawer bikin, îtaetê bikin. Ya rast ev e.