1. ew cure şanziman e ku ji hêla ajoker ve tê kontrolkirin. bi rêya pêlika debriyajê ajoker dikare di navbera çerxên vitêzan de here û were.
erebeyên kevn bi pirranî xwedan vê şanzimanê ne lê ez dikarim bêjim ku ev 5-6 sal in êdî li bajarên kurdistanê jî hêdî hêdî nayê tercîhkirin.
dezavantajeke wê heye ku ew jî bi rastî dezavantajeke mezin e. di bajarên mezin de ji bo ling û çokê meriv dibe zehmetî çi ku ger trafîk zêde bibe lazim e ku serê carê tu vitêzê biguherînî loma çogê meriv êdî ditevize. avantaja wê jî hem erzan e hem jî dema problemeke wê çêbe temîrkirina wê ne mîna (bnr: şanzimana otomatik) buha ye.

2. ji aliyê xerckirina mazot û benzînê ve jî, ji vîtêsa otomatîk çêtir e. yanî hindiktir dişewitine. li bajrên biçûk an jî yên trafîka zêde lê tune, ne hewce ye ya rastî. lê eger trafîk gelek zêde be û serê deqeyê lazim be erebe bisekine û dîsa rabe, wê demê îşkenceya lingan destpê dike.

3. Şanzimana ji ber gotegotên kesên li derdora min, li ber çavên min bûbû wek hûtekî heft serî lê piştî çend rojan serwextê wê bûm hinekî. Mirov ji eyerkirina debriyajê diweste carnan an xwe ji bîr dike ku dema rêketina erebeyê şanzimanê bîne li ser yekê lê bawerim ev xeta piştî demekê tê rastkirin.