1. an jî valahiya hestyarî/hisî/hesî/filan bêvan.

salan in di xwe de dibînim, hestekê bêpênase û bêsînor. giraniyekê neberbiçav û saregerm dihewîne. heke reng bibaya wê biba gewr, belkî gewreke tarî a ewrebaranê. berê min digot tatmînnebûnî ye, lê na, di nav demê de min ferq kir ku her du jev cihê ne. xemgîniyekê ecêb bi xwe re tîne. lê wekî her tiştî dikarim bi riya mijûliyê wê bêdeng bikim an guhê xwe nedim demekê dirêj. ew hebûna xwe di awirên biçûk an jî destdanên kurt de didomîne lê gavek nelibendê tê û hemû enerjiya min diqerisîne û carcaran nîv, carcaran saetek temam ez dixim nav cihê. naxwazim tu tişt bikim. xwarin û vexwarin ji min dihere. tehemula min mirovan nayê, naxwazim bi kesekî re bipeyivim. ne mirin, lê dixwazim di wê kêliyê de tunebim. wekî tu carî nebûme. lê hinekî bêhna min fireh bibe, hema dixwazim binivîsînim. belkî binivîsînim wê xweş be. lê destên min nare, nikarim kurdî binivîsînim û naxwazim bi zimanekî din bibe. lewma berê xwe didim xwarinan. mîna heywanên ji xelê derketine. kîloyên zêde distînim. bîra û şarabên bi mêwe. dinepixim lê nikarim bisekinînim. heke barî karibama bi xweşî bigirîm bawer dikim ez ê hinekî din baş bûma. lê ew jî nabe. çawa serxwe dibim, dansê dikim. dansa bi wltzê. belkî hevalin min tevlî min dibin. çi kêliyên zarokane. lê di van rojan de fikrekê din ket serê min. belkî jî divê herim ser derûnnasek. û tirsekê din ketiye dilê minî kengî nizanim lê pîrbûn. * dqn ew ji kû derket. mirin xweştir e ji vî halî.

xwe wekî journey dibînim. tel bi tel.

2. (bnr: tu bi nexweşiya azadbûna mirovahiyê ketiyî heval)

(bnr: egzîstansiyalîzm)