1. felsefekî ku li ser mijarê pîvanbûn (ölçÜ) ra giranihekî mezin dayîye ye.



ew giringî, bi taybetî, felsefevanê yewnanê yê ku di çaxa derînêde jiyîn e, tê rast hatinê. wekî minak; li gorî aristo, tişta ku tê xwestin pivân bûn e. bi vê maneda, tiştê ku zêde û kêm e, herdem xirabe. yê êsl, ne zêdebûn ne jî kêm bûn e; le, navende her dû ye. bêtire, wi ev xwestinê wekî 'navende zêr' binavkiriye.



hêbêtir, socrates jî li ser hevşêwe mijara tiştên mîna aristo gotîye. wekî mînak, di pirtûkê 'diyalog'e da wî qala bîdonêkî qul dikê, û ew kesên ku bi tena kêfa dilê xwe digerin, vê bîdonê dişibîne.

li gorî wî, kesên ku nexwedîya pîvan in; wekî vê bîdonê, xwedîya rûhê qul in. çimkî, ji ber ku daxwaz bêdawîye, her çiqas yek bi tena kêyfa dilê xwe bigere û tû cara zanînra mijûl nebe, ew qasî jî xwestina dilê wî/wê yekî zêde dibe û ew yekî ji rûhê yekî êdî mîna bîdonêkî qul dikê. encamê da, her çiqas tê av bidi jî, sa ku bîdon (ango rûh) qul e, tu feyde nake.