1. ji bo mirovên derûnîya wan tevlihev bûyî û dev ji her tiştî berdayî tê bikaranîn rawêj dikim.derûnîya ku van rojan ez jî hinekî dijîme ye.

2. valahiya bêdawî tune ye çûyîna bêveger û kêmbûna bêdawî hene..

ji ber ku her kesek ku ji jiyanê mariv kêm dibin valahiyeke dihêlin di nava wê derûniyê de mariv dike ku bimire û jê re êş û azareke bêdawî tê, pê diverqile ku êdî pê wê êşê hew karibe bijî..

ne tenê çûyîna yekê/î yan jî kembûna tiştekî yan jî mirin bixwe, hama bibêje hemû êşên ku tên serê mirov di serî de valahiyeke dihêlin lê dem bi dem ew Valahî tije dibe lê tu kêm dibî, valahî bi gumlatek din tê dagirtin. ku wisa nebe mariv nikare bijî ango bi kurtasî gotineke psîkolojîk e û derbasdar e rêç dimîne jiyan didome..

3. ez ne dikarim birastînim, ne jî dikarim înkar bikim ku demeke were û valahiya bêdawî, dawî be.

4. tune ye.

li gorî big bangê valahî/feza tim û tim firehtir dibe. li gorî vê mantiqê pêwist e, dawiya feza û valahiyê hebe ku bikare firehtir bibe.