2. cihê ku mirov ne tenê di warê pîşeyî de pêşdikeve lê di warê civakî, çandî, dinyadîtin, ji tiştên ku li hawirdora wî/ê diqewime hişyarbûn û fêmkirin, dûçar man a fîkr û baweriyên cuda û kabîlîyeta rêzgirtina ji bo wan fikr û baweriyan de pêşdikeve. mixabin ev taybetiyên min li jor gotiye di zanîngehên tirkiye û Rojhilata navîn de pir kêm e. ne mamoste mamostetî dike ne jî xwendekar xwe ji bandora "kultura dibistanan" xilas kiriye. ZAnîngeh ne tenê li ser pîşeyek pispor dike lê li ser "çawa jiyîn jî" pîspor dike.