1. Perçeyek ji meqele “klasîkên m – an şahir û edîbên me ên kevin)” ya celadet alî bedirxan:

Vê paşiyê kitêbeke kiçik ketiye destên min, Kitêbeke mewzûn. Tê de qala hisabî kirine. Ev in çend beytên wê:



Neh caran neh bi xwe hesêb ke biltemam

Heştê û yek in, tu bizan ya ez xulam.

Heşt caran çar çend in eya şîrînbira

Ew sih û dû ne herçî zêde ji te re.

Heft caran pênc çend in eya tiflê piçûk

Ew sih û pênc in da ko pê nebî xudûk.

Şeş caran sê çend in eya sahib meqal

Ew deh û heşt in tu bizan ya pîrê kal.

Pênc caran pênc çend in ey mêrê çak

Ew bîst û pênc in tu bizan ey canê çak.

Çar caran heft çend in tu bêje vê demê

Ew bîst û heşt in da tu hilnegrî xemê. Sê caran neh bo te beyan kim ya delal

Ew bîst û heft in tu bizane ya heval.

Du caran çar çend in min bo te kirye xet

Ew heşt temam in der vê nezma pir xelet.

Êk caran êk êk e bizan ya nasiha

Bo feqîrê koyî bêjin fatiha.



Di dawiya vê kitêbokê de bi erebî şerhek heye. Li gora vê şerhê xwedî kitêba xwe di sala 1345ê romî de nezim kiriye; berî hevdeh salan.