88. zêde zêde utopîst e..

mesela qala realîteya kurdistanê dike lê di qalkirina xwe de jî dikeve xewn û xeyalan..

di warê dirokê de heta ku jê tê mafdar e lê ji rastiya civata xwe bê hay û xeber e.

dibêje heke hûn bixwazin herin nostaljiyê, herin li amedê kurdî bipeyivin. tê bêjî qey emelên xwe rojê bîst û çar saet bi kurdî dike. di warê etîmolojiya kurdî de carinan nimûne û mînakan pêşkeş dike lê hê rêziman û rastnivîsa kurdî nizane..

dibêje divê rê li ber rexneyê neyê girtin lê dema tu wî rexne dikî mirûzê xwe tirş dike û te bi korfêmî îtham dike. yanê çi? yanê dema ez rexne bikim dibim asofireh lê dema hûn rêxne bikin hûn dibin mejîzingar, ma bavê min te xêr e? te vê xweşbazariyê ji kû kirî?

çi dibe bila bibe heta ku zimanê tirkî li xwe qedexe neke êdî ezê nema ji samîmiyeta wî bawer bim.

tê bîra min careke ji caran pê re ketim nîqaşekê, min go tu behsa nirxên netewbûnê dikî lê wek mînaka qîza meleyî tu bixwe hay jê nîn î, ev çi îş e? go niza têkilî, ragihandin falan û bêvan, yanê xwest bêje ku dema bi kurdî dibêjim reaksiyon nagirim. pekî çi ye ew reaksiyon birê min! di ser tevn û tora medyaya sanal de, hefûhêşt û galegalên bêwate..

neyse min dîsa dirêj kir