1. mijara xebatek nû ye.

li washingtonê li zanîngeha marylandê xebatek li ser heywanan hatiye çêkirin. xwîna heywanan komple jê rijandine û şûna wê serûm lê bar kirine û germahiya laşê wan heta 10 dereceyan kêm kirine. tabî dilê wan dev ji pekutînê berdaye û sekiniye.

piştî çend saetan dîsa xwîn berdane laşê wan û dîtine ku piştî 30 dereceyan fîlan dilê wan dîsa dest bi kutînê kirine û heywan vegeriyane jiyanê. tenê çend rojan hinek bêxîret bûne û hew.



tê fikirîn ku nexweşên ku gelek xedar birîndar bûne û li gorî zanîna me ya îroyîn, nikarin ji mirinê werin xelaskirin; bi vê teknîkê belkî bikarin werin dermankirin. dema ku birîndarek xedar hat, wê zûzûka xwîna wî jê were kişandin û laşê wî heta 10 dereceyan were cemidandin û piştî ku brîna wî/wê hat dermankirin/ameliyatkirin wê dîsa bi transfûzyona xwîna wî, were hişyarkirin.

belkî pêşerojê de...



eslê xwe de ev teknîk jixwe dema organek ji bo neqîlê were derxistin, tê bikaranîn. dema mirov ji bo neqîlkirinê nexweşek mejî-mirî emeliyat bike, berî derxistina organan kanulek dixe aortê û bi solusyonên taybet nava demaran û organan komple ji xwînê paqij dike (da ku tê de hişk nebe) û dixe nav cemedan de ku bicemide û piştî ku neqla organê were temamkirin, dîsa xwîn tê berdan ser organê. ya jixwe îro em di pratîkê de vê yekê disepînin lê ji bo organekê, ya ku tê behskirin ji bo tevahiya laşê mirov e. zehmet e, nikarim bibêjim ku ne pêkan e.