2. ''li balefirxaneya demê,

dema ku dem di navbera min

û te de dilikumî,

min bi destê êşa xwe digirt

û min dida pey tîrêjên maça te.

min mirina xwe haş dikir,

min stranên xwe yên şewitî,

pêşkêşî awirvedana qederê dikirin,

min kajên sînga te,

ji ber bagerê didane alî

û min kurtepista xwe di guhén te de dikuşt''



(bnr: ehmed huseynî)

(bnr: teşiyên mijê)