1. (bnr: peyvên kurdî yên di ferhengan de peyda nabin)

ji ber tiştekî zêde zêde kerrbûna guh, ango ji ber bandora tiştekî ji bi wê gavê kerrbûna guh, êdî nabihîse.

ji nivîseka seîdê sîsê (sait pektaş): "Huner pêşda diçe îbrahîm ji rîxê şiklê hirç û guran çêdike. Edebîyat dikemile îbrahîm xwe koreçav û kereguh dike. Pûşîya ser çavê Ewanan dikeve Îbrahim bi çermê ga ewanîya xwe vedişêre."

mînakek dî: "de bes e wîî, te em kereguhî kirin."