1. gotineka pêşîyan e.

li ser girîngîya taştê disekine. heke mirov sibê dema şiyar bû, taştêyeka baş û têr bixwe; wê rojê mirov serxwe ye; sist nabe, gêj nabe.

lê niha li bajara kes taştêyeka baş naxwe. heta yên taştê dixwin jî kêm in. tu ji kî bipirsî: "ez nikarim taştê bixwim, dilê min naçiyê."