1. gotineke meşhûr a sedsala bîst û yekemîn e, hama bêje ji devê her kurdê ku jiyana xelkê dîtine, pekiyaye

yanê her kurdê ku dema derdikeve derveyî welêt (ji axa kurdistanê-na, aniha hin kes tirkiyeyê jî wek welat dihesibîne-) û jiyana mirovên din dibîne dibe şewata dilî û ji nişka ve vê gotinê bi lêv dike..

em kurd ji ber meseleyên civatî û gengeşiyên navxweyî û sorumluluqên ku me ji qûnê ji xwe re ferz kirin, heta aniha jiyaneke xweşik ava nekirin, dema em kêfxweş jî dibin problemên me û êşên me ji mejiyê me dernakevin lewma jî em nizanin bijîn, ji nekarînê bêtir 'nizanin'

vê sala dawiyê ez jî dema jiyana tirkan dibînim hama ji xwe'r dibêjim yabo xelk ji xwe re dijî haa..

2. jîna bi dawî hetanî kurê ewê bijin. ger perê meriv hebe jiyan xweşe.

3. pêwiste em nehêlin bijîn çima ewê jiyanek bê rûmet bidin berme û bê edevî tê ewê jî li kêfa kîrê xwe bikin/binêrin.