1. navê romaneke îbrahîm seydo aydogan. romaneke li ser evînê û evînekê ava bûye, ne xerab û ne jî pir baş e, min bi xwe tiştekî nû têde nedît. mirov dikare ji acizî bixwîne.



lê roman li aliyekî nivîskêr, di beşa 4. de wanî gotiye ji bo romanê:

''heke heta vê derê we fahm nekiribe bê min ji bo çi ev pirtûk nivîsandiye û hûn hê jî lê hay nebûbin bê hûn çi dixwînin, divê hûn êdî belasebeb serê xwe neêşînin û dev ji xwendina vê pirtûkê berdin. Ev pirtûk ne li gora we ye...''



ev hevoknên li jorî gotiye ji bo romanê zedê giranin. tu dibejî qey ne romane pirtûkeke felsefeyê ye mîratê. nivîskar zêdê di bin tesîra nivîskarên mezin de maye, lê belê ne ji aliyê nivîsê de ji aliyê peyvên jixwebawer de.

2. romaneke piştî ev gotina têde derbas dibe hatî weşandin bala min kişandî ye. çiqas hevalê han romanê zêde neecibandiye jî romana gotineke ewqas hişk û cuda dihewîne ceribandinê heq dike ji min.

3. romanekê pirr balkêş e û nivîskar bi awayekê rind psîkolojiya evînê ji xwe re mijar girtiye. min leyla fîgaro di şevekê de xwend. ji ber ku di nav wêjeya kurdî de berhemekê wiha heye kêfxweş im. bi naskirina î.S. aydoxan jî gelek şa bûm.

4. min pirî jê hezkir di nevî da hîşt