1. Li vê derê hîç kesek karê xwe nakê. Bi xwedê hetanî paqijvanê wan kar nakin. Paqijwanê vê nexweşxanê li ber çavê me du seat raza.

Pêşî mirov diçe xeste qebûlê. Pê re di yeşil alanê de dikevê rêzê. Di rêzê de nîzam nîn e. Gengeşe û pevçûn kêm nabê. Muayene nîn e. Pirsgirekê xwe dibêjê bijîşk û bijişk jî tiştek dinivîse te dişyênê dinlenme odasî. Li vê derê jî karê xwe hemû tu dikê. Pêşî diçê ba personeleke kelebek li te dikin. Pê re diçê yekî din serûmê te amade dikin. Serûmê xwe dirajê tê dinlenme odasiyê, xwe dirêj dikê hetanî serûm xelas bibe. Di dawiyê de jî disa diçê ba personeleke kelebekê te derdixe û diçê malê. Hemû îşê hûn dikin û him jî nexweş in.

Min gelek li stenbol û bajarên din yên tirkiyeyê jî çûme acîlê. Tiştek wisa min nedît. Wan tên û diçin. Karê xwe dikin. Tu tenê tê nexweşxanê. Her tiştên te dipirsin. Serûm û derziyê te tînin lingê te. Lê dixin filan û bêvan.

Qayyûmek pêwîste bo vê derê. Kontrol, teftêş nîn e. Benim moralî sifir sifir sifir.