1. ez im, ne carek du sê car êrîşê wan heywanan hatime. Êdî li min bûye fobî. Ji kûçikan ditirsim. Piçûk mezin ferq nake. Nizanim çendî salî bûm. Dizanim hêj piçûk im, ne şaş bim diçim dibistana navîn. GuNdê xwe de me. Dêya min Serê sibê min xewa şêrîn şiyar kiriye qîreqîra wê ye dibêje “roj hamo teşterê şima hema hewn de yê”. me ev sal zebeş û petêx çandibû.. êdî wextê redisîna wan e. havîna Amedê germ e. Heywan jî serê sibê yan jî ber êvarê diçin dixwin berevajî em bekçîtiyê bostanê dikin. Em Serê sibê zû radibin diçin miqatetiya bostanê. min amadeya xwe kir û pê re li malê derketim. Tîrojên tavê nû gihiştibûn erdê. Ez dibêm şefeq sar derbas dibû ji ber vê kûçik jî xwe dabûn tîrojên tavê xwe germ dikiriin. Ez feqîr min wan nedît heta 3 mîtro nêzîkê wan çûbûm. pêşî kûçika mê (em “del” dibêjin) rabû çû, piştre mêrê wî serê xwe berz kir hema yekcar êrîşê min kir. ketim erdê ew jî ket ser min. Me hinek hev du bir anî axir min berda li pey xoşewîsta xwe da çû.