3. pirtûka min nekarî xelas bikim. di perên pêşîn de hin hevok û paragrafên xweş hene lê belê tevahîya pirtûkê ji hevokên dirêj û tevlîhev pêktê. Bawer dikim nivîskar hewl dide mîna gabriel garcia marquez hevokên dirêj saz bike lê gelo derfetên kurdî dihêle tu zûka dawî li gotina xwe neynî? Ev cihê nîqaşê ye. Ger wisan be jî nivîskar ji vî karê zehmet rehetîyek dernexistye. Zimanê xwe her hişk kirye da rê neçinê. Mirov carna di nav wan hevokên bêdawî û bêpeywendî de winda dibe nizane ji kû hatiye kûderê... Nameyên ji hin kesan re hatîn nivîsîn wek monologane, ji ne zelalîya gotinan pirs derdikevin: gelo nivîskar di xewnê de ye, an serxweşe?

Tê dîtin nivîskar hewldide ji bo avakirina uslubekî xwe diêşîne. Bes, nivîskar çend zorê bide xwe heger berhema wî bi rehetî neyê xwendin, ya muhîmtir rêyên fehmkirinê bi mij û dûman bin çi feydeya wê zordanê heye?