106. Bajarê ku bi xêr û xweşî, tevn û teşî bûme şêniyek wê. Bi kêf û coşek mezin hatim û bi lez û bez xanî û cih eyar kir ji xwe re. Kirêtî û zehmetbûna pîşeyê xwe jî ezê têxim berdêla vê bajarê. Hêvî zêde zêde têr bike* tabî deng û axaftinên kurdî gorî welatê ez jê hatim pir kêm tê bihîstin. Bi rastî jî gotina "zimanê kurdî zimanê xizan û gundî ya ye" meriv pir hîs dike. Dîsa jî xweş dide hîskirin. Gorî wesiyeta min êdî dê termê min jî li vê bajarê were veşartin. Lê nizam dibe ku wextek din bi term û kelaxê xwe bêyî ku li dû xwe binêrim birevim jî ji vir. Û mîna her dûmahîka çîrok û axaftinan, ya xêr ya xêr!