2. xislet û taybetmendiya ku tu kes nikare di vî warê de avê li destê bavê min bike..

ji ber ku êdî otêl zêde bûne, rê vebûne û çûnûhatina erebeyan ya di nav gund û bajaran de zêdetir bûye, trafîka mêvanan ya di nav mala me de wekê berê ne boş û zêde ye.. lê dîsa jî hefteyê du sê caran mal ji mêvanan xalî nabe..

berê dema yek ji bo karekî çûbûya derekî û eger li wê derê nas an xweyîyekî wî tunebûya diçû li mizgeftê dima, bavê min jî heta ez xwe zanim hemû nimêjên xwe li mizgeftekê dike û pêşiya melê diçe û piştî melê tê.. axirê piştî nimêja eşayê dima heta ku kes ji nav cemaetê nemÎne, paşê heçî kesî li dû cemaetê mayî jî wekê fareli köyün kavalcısı dida pey xwe û dianî malê.. tabî bêyî ku kevaniya malê yanî diya min ji van mêvanan xeberdar bike..

diya min jî feqîra xwudê piştî wê seetê nû xwe di ber çêkirina şîveke nû re dikir û çay û fêkî filan..

lê belesebeb negotine mêvan bi bereketa xwe re têne, bi rastî jî hê jî ji gundên derdorê bigire heta ji bajarên dûr gelek tişt wek diyarî bi ser navê bavê min têne malê..