23. îdîaya ku him ji bo xortên kurd him jî ji bo keçên kurd ne rast e. Gava ez biçûk bûm (di navbera 10-14an) hemû xort û keçên gundê me wek moriyên durreyan bûn... genimreng esmer zerî kej sorik borik bozik gewr... çavşîn çavkesk çavqehweyî çavreş... û min li trakya û stenbolê keç û xortên tirk jî dîtin. hima bêje piraniya wan kundomindo xwarovîçko sermezin û zikmezin û rûbisîvîlce bûn. lê piştî deh pazde salan yên tirk her ku çûn li xwe nêrîn û xwe baş kemilandin û piraniya wan bûne wek mankenan yên herî kirêt jî lê yên kurd hima bêje hemû ji xweşikahiya xwe ya berê ketine. sedem xuya ye. Ew jî şert û mercên jiyanê ne. kurd heya deh sal berê jî di malek de odeyek de şeş heft kes radizan, belengaz bûn, di karê giran dixebitîn û di serî de jî stresa bedewletiyê û bêxwedîbûnê kurdan têk dibe. ji ber van sedeman kurd çiqas diçe xweşikî û delaliya xwe ya xwezaî winda dikin lê yên xwedî dewletî û pere her ku diçe kirêtiya xwe jî dikin delaliyeke çêkirî. em ji nifşê me re bêjin yê yekem wê nişê çaran yê pey me ew xweşikiya xwe ye xwezaî biparêzên ji ber ku êdî standardên jiyana kurdan jî pêşde çûne. nifşa me nifşa belengazî û şer bû lewma berî ciwaniya xwe pîr bûn.