1. daçeka ku binehişê kurdan û zimanê wan serûbin kiriye.

mirov dikare vê daçekê li dawiya hemû peyvan zêde bike û bi vî awayî peyvên nû bi hêsanî biafirîne û wê herkes jî bi hêsanî jê fêhm bike.

bnr: kitapçi, anahtarci, balici, korucu û hwd.



ji ber vê hêsaniya tirkî, me ji bîr kiriye ka em ê bi kurdî çawa bi hêsanî peyvên beramberî van peyvan peyda bikin/çêbikin.

2. zanebûna ku ez dizanim di zimanê me de mîna tirkî ev qertaf yek nîn e(bawere te hez kir bêjî qertafa ci). mînak:

gerdûne: araba lê gerdûnevan arabacı ango -cı = van

Xew : uyku lê xewar : uykucu ango -cı/cu/ci = ar

çap: bası lê çapker: basıcı ango -cı=ker

efsun=büyü efsunker=büyücü ango cu =ker

ev qertaf çima waha diguhurin ez nizanim û yekî hebe bila ji me re rave bike ji kerema xwe. ji xeynî vana yek jî -firoş vî karî pêk dîne. mînak:

pirtuk û pirtukfiroş.