1. dîsa jî tê vexwarin lê tu carî nabe wek a bi hev re tê vexwarin. hevalek lazim e ku çayê vexwim.

2. çaya ku bê tehm e.

3. (bnr: mecburiyet) e.

4. (bnr: tena serê xwe)

5. Heger we şîva xwe xwarû be, roj li ber ava be we xwe dirêjkirî be, înterneta we î mobîl hebe û telefon di destekî berdaxa biqulp a camînî di destên din de be, hêlkê jî strana ciwan haco a 'min navê xwe koland, li ser bircê dîyarbekir' lêkeve û hun li welatekî durî welat xwendevan be çaya tenê jî xwes e, mirov tijje hêst dibe...

6. her tim ne nîşaneya tenêtiyê ye. carina jî mirov dema karekê dike, ber re çayê jî vedixwe û qet ne rewşek dramatîk e. lê ger mirov ji ber tenêtiyê ketibe vî rewşî, wê demê mirov gelek li tama çayê konsantre dibe û eslê xwe de carina wisa jî difikire "yaw tama çayê ewqas jî nexweş e, e çima evqas zehf vedixwin??"

7. Ça herdem xweş e.Lê hevalan re werê vexwarin tabî xweştir e*

8. (bnr: Çaya ku bêhna mîza keran jê tê)

9. Guhdar kirina stranan re tiştekî baş e.

Hele Bi stranên dengbêjan re zehv xweş e.

Lê kafe mafeyan tenê runiştin û bi tenê çay vexwarin îskenceyek e.

10. ji bîrkirina vexwarinê ye, sarbûna wê ye, nûkirina wê ye hema nebû, nîvco hiştin e. tê nagihîjim, tew xelk çawa li cem cixareyên xwe dikarin çay û qehwê vexwin.

(bnr: qabiliyetên ku tirşikvan dixwazin xwedî bibin)