1. (bnr: dil disoje)

2. (bnr: karîkatûrên umut sarıkaya)

bi taybetî jî ev karîkatûra wî; Here lînkê

3. Pêşî here kîlokî balîcan û kîlokî îsotên sor bikire peyre wan li şîşê bixe û bide ser agirek heya bi hemdê xwe şeliqîn sor bike peyre wan bi xweşikahî û nermahî biqêşêre û bike sehenek mezin. Peyre digel dew, pirpar û sermask û bexdenûs û tuzik û rihanê amade bike û tabî nanê lavaş. Aha ku ev temam bûn her carê bi qasî ku li nanek lavaş were li hev bixe û bi afîyet bixwe ( xwê ji bîr nekî heval) piştî ku te xwarina xwe xwar wê çar pênc saet zikê te binepixe û tu ê evîna xwe ji bîr ve bikî lê piştî ez jî nizanim. na na eva rast tu bipirsî ew îdîaya jor rast e yanî "evîn encax bi evînek din jê diçe"

4. dema evîn hebe evînek din çênabe.. çendîn mirovan biguherînî dibe ku hevşabûnek demkurt be lê ew ne evîn e. ku bi yarek din êşa yara din bête jibîr kirin sedî sed ew êşa tenêtiyê ye ne ya evîniyê ye. ew evîn derew e.



ku em behsa êşê dikin ez bêjim we êşa evînê bi bihorîna demê hêdî hêdî ji holê radibe. lê divê rojên ewil wekî mirovek serxweşiya/teziya wî heyî ew mirov nemîne tenê. hevalên wî/ê divê wî/wê tenê nehêlin. 3 rojên giran bi teskîna hevalan bibore merheleya mezin derbas dibe...