1. nivîskarên xeydok in. kirina wan ne tu îş e. bi hêrsekê ve ji nîşka ve pemanên xwe jê dibin, zen dikin ku yê sansasyonekê peyda bikin. lê bi tirkî dibêjin “dağ dağa küsmüş, dağın haberi yok”. hinek ji wan paşê poşman dibin, vedigerin û dîsa dinivîsin. ey xwedêyo, tu çiqas mezinî*. madem ku tû yê gû yê xwe bêhn bikî, te çima peyamên xwe jê bir. dîsa jî vegerîna wan tişteke baş e. ji kudera zirarê vegerî kar e.

2. Edît ji bo nazim tolhildan: tavşan dağa küsmüş dağın haberi yok. :-)

3. (bnr: wristcutters: a love story)

4. edît ji bo xelîl efendi: "dağ dağa küsmüş dağın haberi yok" û "tavşan dağa küsmüş de dağın haberi yok" herdû gotin jî hene, herdû jî rast in û herdû jî heman wateyê de ne. yanê tu çi şaşiya min serast dikî*

5. (bnr: sorry bro my bad) :-))

6. Mirov çiqas jî bixeyide dive peyam û mîjarên xwe jê nebin bo ku kesên din jî sûd werbigrin.
(bnr: kill them all)

7. pirraniya nivîskarên tirşikê ezeb û ciwan in. hin ji wan, carnan bi heft dilan dil dikevin hev lê mixabin dema evîna wan naçe serî, dev ji hev berdidin û ji bo dilê hezkiriyê xwe bişewitînin li tirşika reben tên xezebê. dev ji nivîsînê berdidin û peyamên xwe jê dibin.

8. (bnr: birayê min nivîsandibû)