1. hîseke ecêb e. ez di nav civakÊ de bim jî bi tenê bim jî carina li dewsa xelkê ez şerm dikim, li ber wî kesî dikevim fêdîyan..
mesela tv temaşe dikim dema kurdekî derdikeve ser sehnê eger ew kurd tewşimewşo xeber dabe, ez şerm dikim lê bi rastî şerm dikim wek ku ne ew kes, bes ez bixwe yê tewşomewşoyî me û li şûna wî ez wa diştexilim û hemî dinya wa li min temaşe dikin. di van kêliyan de ez qanalê diguherînim.
nizanim ev hîs çima heye? carinan li derve hevpeyvînên hindek qanalan diweşe. ger xelk pirr ehmeq be bi peyv û hevokên xwe yên genî cahaltiya xwe dabin li der û di devê xwe de rîtibin ez vê kêliyê di vê kêliyê de xwe bi xwe dibêjim xwezî erd qelîşiyaba û ez jî têde wer bûma..

dema ez zarok bûm di dibistanê de carinan mamoste digot mijara dersa me xelas bûye, ez dişêm em hinekî bipeyivin. carinan mamoste li xwendekarekî radikir li ser depê dikir û sohbet dikirin. ji bo ku mamoste jî dixwest hindek bikene pirrî caran gazî li xwendekarekî qeşmer dikir. eger ew xwendekar dîsa wilo eletewş bipeyiva min serê dikir di nav çeng û milên xwe daku ez ji vê civatê û ji vê atmosferê bi dûr bikevim.