5. Nifşê nû ji bav û dêya xwe tiştek fêr nabin. Piraniya bavê me nezan bûn. Di warê perwerdahiyê de tiştek nedane me. Zarok ji bavê xwe baştir dizane, bav jî nezanbûna xwe qebûl dike. Rewş wilo didome. Ger bavên me gringiya ziman ji me re bigota û me fêrî zimanê bikiriba, belkî rewşa me wisa nebû. Ev tenê mijara zimanê nîne. Her aliyê jiyanê de em paşde mane. Bi gotina tevayî em bêperwerde hatin hiştin, em nezan hiştin Ji ber vê nifşê nû ev rewşê de ne.