24. Dibe ku ew bin: Xerakirina şaristaniyên mirovatî, vandalîzm, şer û êrîş. Û wekî din belkî dagirkerî, talan û dizîn. Ên Li asyaya navîn dijîn (tirk û mongol) van karan kirine.

Li tirkiyeyê hema bibêje tirk tune ye. Lê dîsa jî ew xuyên pîs û hişmendiya tijî nexweşî bi rêya rêvebiriya dewletan ku di dema osmaniyan de jî dewam kir, sirayetî tirkiyeyê bûye, sed mixabin. Bi dawîbûna osmaniyan, xwe tam rezîl kirin. Êrîşkarî, komkujî û bi taybetî talan tam bû exlaqê wan.

Digel van tiştên xerab, mixabin berê xwe dane çend xuyên zirxerab (çêkirina dîroka derewîn û înkara rastiyan) ku êdî deriyê vegerê li wan venabe. Nabin merî. Xwedê belayê wan daye. Mêjiyê mirovên tirkiyeyê, ez bawer im êdî dirust nabe.

Lazim e mirov ji wan û ji zimanê wan dûr here. Bo vê yekê, divê mirov zimanê xwe û ser de jî zimaneke biyanî (îngilîzî û hwd.) fêr bibe daku bikaribe xwe ji hişmendiya nexweş a tirkiyeyê biparêze. Lê niza’m heya çi çax.