71. Xewna Dîlketî

Hatin û çûn gelek
Rêz bi rêz, yek bi yek
Hiştin li pey xwe asoyên delal û belek
Lê her dizanim yên hatî û çûyî nabin yek

Wekî ku parek ji min biribin
Wekî ku bîra min dîl kiribin
Jê agadar im parek giyanê min jî li gel xwe birin
Êdî heyf û poşmanî hîçek mezin in.

Çawa ku, mirî êdî ranabe
Term ji axê venagere
Stûyê şikestî ji werîsî azad nebe
Giyan û fikr dîlên heta hetayê ye.

Wekî yên hatî û çûyî
Dê werin yên nû hilhatî
belkû wan pêça ev birîna sorxwînî
Lê rastiyeke dilsoj heye yên nûhatî nabin yên çûyî

Her çend xewnan jê re bikim qurban!
Her çend bêdeng bikim lorîn û axînan!
Digotin ji bo çûnên bêveger neke hêvîyan
Lê giyan her ji xwe bawer bû,wekî tolazan

Divê mirov herî zêde ji nîvcomanê bitirse
Ji ber ku ew nîvcoman dê her wisa be
Nizanim ev gotin çend rast e
Dibe ku ji bo yên nîvcomayî rastiyek mecbûrî ye.

Heta birîndarbûna xwe min nezanî brîndar kê ne
Ji bo min lêkenîn û tiranekirn bû, rewşa birîndaran
Lê nebêje!Ev tişt wekî xwe xapandina li pey mirîyan e
Tiştek wisaye ku yên nîvco jî ji hev fam nekirine

Nizanim, belkû jî ev birîn û nîvcoman
Nebe para gotinên dengbêj û çîrokbêjan
Ji xeynî van rastiyek min heye wekî hilhatina rojan
Dê ev birîn her li gel min be, heta terka cendekê min dike giyan.