1. fîlmeke tirkî ya 2014an e.

yekemîn fîlma can kılcıoğlu ya metraj dirêj e. serlenegên fîlmê ji aliyê tülin özen û serdar orçın ve tên lîstin.

fîlm li ser çîroka zilamek e ku, ev zilam dawiya dawîn rola jiyanê ya ku bavê wî ji bo wî bijartiye, red dike û emrên xwe yên navîn de hê nû jiyanê hêdî hêdî nas dike û hewl dide li ser lingên xwe bisekine.

fîlme ne xerab e. lê ez bawer im hinekî dikeve nav sînorên "fîlmê hunerê".



serdar orçin, karaktera "alîs" baş lîstiye. lîstikvanên din jixwe fîlmê de zêde cihekî girîng nagirin, loma behsa wan ne hewce ye.

fîlmê tiştekê bala min kişand;



--- spoiler---

alîs, mirovek wisa ye ku heta niha her tim gotina bavê xwe kiriye û wî çawa xwestibe wisa jiyaye û wî çi xwestibe wê kiriye. lê dawiyê de êdî xwe nagire û ser li ber bavê xwe hildide. ji ber ku bavê wî jî ji ya xwe nayê xwar, terikandina malê dike û têkiliya xwe yekcar ji bavê xwe qut dike. dawiyê de ji xwe re evînek jî dibîne û -fîlm nîşan nade lê- em dizanin ku dûre ji xwe re jiyanek azad jî afirandiye.

lê ji aliyê din ve, keçika bi navê demet, gelek pozbilind û newekîxwe ye, asî ye lê her çiqas xeyalên wê yên kareke din û jiyaneke din hebe jî, heta niha jî nekariye biwêre terikandina jiyana xwe ya heyî bike.

belkî bi vî awayî derhêner xestiye ku nîşan bide ku: kesên ku tim û tim behsa tiştekê dikin, eslê xwe de nikarin bikin. lê yên ku ji wan hêvî nayê kirin, dikarin çirkeyekê de biryarên şoreşî bidin.

--- spoiler---



ger hûn lê rast werin, pêşniyara temaşekirinê dikim.