3. “berberê ecemî, li ser kerên kurdan hînî tiraşê dibe.”

“nalbendê ecemî xwe li ser kerên kurdan hînî lêxistina nalan dike.” (gotinên di nav “nîşaneka dunikê de” di eslê gotinên pêşiyên tirkan e)



li gorî wan gotinan pêşiyên tirkan, divê kesê ecemî malê xwe telef neke û ecemîtiya xwe li ser malê kurdan biceribîne. lewra hingî ku tirkan erdê mezra botan lewitandiye, mirovên xwe yên ecemî bi ser navê “peywira rojhilatê (şark gorevi)” şandine ser serê kurdan û ew perwerde kirine; paşê ev kesên perwerdekirî li herêmên rojavayê romê peywirdar kirine. wekî nimûne bijîşkekî ecemî tê kurdistanê, qaşo kurdan tedawî dike û bi salan li wir dimîne. di vê navberê de çiqas nexweş bi boneya tedawiya xerab seqet û nivîşkan mabin ji kîsê kurdan diçe. her wekî her kes jî dizane hikûmeta tirkan a desthilatdar jî xwe êdî hoste dihesibîne. çima ku ev sê car in tê ser hikûm rayedarên wê daxuyaniyan didin û dibêjin ku êdî dewra şagirtiya wan qediyaye û ew bûne siyasetmedarên pispor. bi vî awayî mirov baş tê digihêje ku ev siyasetmedar bi sayeya kurdan bûne siyasetmedarên pispor. ji aliyekî din ve artêşa tirkan jî bi riya xizmet û olama cehşên kurd xwe li ser erdnîgariya kurdistanê perwerde kirin.