2. tê wateya devjêberdan, bicihhêlan,terkkirin, koka peyvê r-f-d ye. di îslamê de kesên mezhebsunne ji bo yên nesunne bi taybet ji bo kesên xaricî, şîe û elewî bikar tînin, li mêjûyê cara ewil ji bo xariciyan hatiye bikaranîn, ji xwe mezheba xaricî yekemîn veqetîn e ku di nav civaka îslamî de peyda bûye, çîroka vê veqetînê jî digihijê ser vê meseleyê; piştî ku muhemed pêxember emrê xwudê dike, xizm û mirovên pêxember biçekî bi dilînên eşîrî û esabî dixwazin îmamê elî şûna wî bibe xelef, lê bi awayekî, ji rêzê ve ebubekir, omer û osman berî elî dibin xelef û rêberê dewleta îslamî, ev jî dibe sebeb ku civaka îslamî ya wê demê bi hev bikeve, alîgirên elî dibin şîe, yên mayî sunne û yên bêalî jî xaricî.