1. yek ji nav cûn û cureyên stranên kurdî ye.. keçik li ser dergistî û delaliyên xwe dibêjin.. û carinan dayîk jî li ser lawikên xwe dibêjin..

li cizîrê taxa banê xanê heye ku pirraniya şêniyên vê taxê mitirb û qereçî ne.. di hayranoka bi navê heyran jaro de jî ev tax derbas dibe.. anyway mesele ne ev e rojekî ez ji malê derketim ji bo biçekî bi ser xwe bigerim û bîranînên xwe yên zarokaniyê bidim ber bîra xwe -girtîgeha cizîrê li vê taxê ye- axirê ez dirêj nekim û serê civatê neêşînim nexweşiya konsantrasyonê bi min re heye carinan bêhemdî mitrî dibim û ji xwe ve diçim yanî bêyî hemdî çavê min dikeve ser tiştinan an kesinan.. qey çavên min jî ketiye ser keçikekî qereçî ji vê mihelê.. keçik hat semta go: ''te xêr e? tu ev qas zîq li min dinêrî, an tu dil ketî bejn û bala min?'' min jî go: ''na, ma ji te pê ve li mîrata cizîrê tu kes nema ku ez dil bikevimê?'' mehdê xwe tirş û tehl kir û got: ''hêêê de li vî pîsê heram binêrin, mala minê! ez her ro lawikan ser te dibêjim?!''