10. Bêhna xwe fireh bihêlin mamosteler.

Bersiva vê pirsê hêsan e, her kesek hema ji dê û bavên xwe pirs bikê û bersiva xwe ji wan bigrê. Wan ji bo we ravebikin ango îzah bikin.

Sedemê bêhntengkirina xwe nîn e.

Digel vê ezanim her kesek di nav xwe de başiya neteweya me dixwaze û ji ber ku hîn tiştinan aciz e giliyan dike û royên çewt û kin diramîne.

Di eslê de ango di rastiyê de behsa min ango gotina min ne tenê li ser çêkirina zarokan e. Ji ber ku behs ango mijar li ser vê yekê bû min li gorî vê mijarê xeber da ango axivîm.

Mes'ela zimanê çêdibe ango babeta ziman dihê vekirin em dibêjin kurd bila hewl bidin ango têbikoşin ku zimanê xwe bi pêş ve bibin û zelal bikin hîn kurdên tevizî dibêjin wele em nikarin bavê bavê min jî wilo xeber didin ango diaxivin. Bila em ser bi xwe bin û li hemû deran mektep ango dibistanên bi zimanê me vebin pê re emê binêrin.

Digel vê mijara çêkirina zarokan tê vekirin. Em dibêjin de bila dev jê biqerin bi wê çî ye? Elaqeya we ango pêwendiya we bi hejmareya û rêjeya zarokên civatê re çî ye? Bi zaroyên xwe re mijûl bin ango kariwer bin. Çawa dixwazin û dizanim wisa bikin.

Hîç milletek ango netewek nîn e ku ji milletê xwe re behsa qeyd û bendên ango gotina rê û rêçikên bo çêkirina zarokan bike û bi vê jî di armancan de serkevtî be.

Rewşenbîrî ne ev e. Rewşenbîr ev in ku rewşa peywendîdarê sosyolojî yên gelê xwe dizanin. Rewşa ol yên gelê xwe dizanin. Rewşa kultur yên civatê dizanin. Nirxên gel dizanin. Û wekî vana. Ango ji gelê xwe haydar in.

Bi zanîna wan agahiyan li gorî gelê xwe çareseriyan ji bo gelê xwe ra digerin. Heger ji gelê xwe dûr bikevin, taybetiyên gelê xwe di pişt guhê xwe re bavêjin nikarin çareseriyek ji bo gelê xwe re bibînin. Ev ne rewşenbîrî ye. Gotinên van bêencamin û nikarin werin peyikandin. Hîn vêga derkevin bibêjin em angaşta rewşenbîrbûna xwe nakin. Ji kû derxist filan. Pêşî bêjim hê rewşenbîrek derneketiye ku li xwe bibîne kurd çima zarok çêdikin bila yek çêkin bes e filan.

Em ji ber çêkirina zarokan ne bi vê rewşê de ne û zarok çênekin jî ji vî rewşê. Di destpêkê da her kes baxçeya xwe biçînîne pê re berhemên baxçeya xwe şanî me bide ku em bizanin bi çi awayî berhem baş derkevin. Dibêm j'qala baxça xelqê biqerin. Axaftinên ji rêzê encamek nade. Li jiyana xwe de tetbîq bikin gel ji we bibîne û bisepîne. Gel bêhiş niye.

Dawiya dawî kes nikarê garantiyê bidê ku yekî tenê zarokek çêke û perwerdeyek têr û çak jî têde ji destê vî çi tê ji vî re bike û ev zarok bênamus dernekeve. Belku bênamûs derkevê dijmatiya dêbavên xwe bike. Eger hûn dikarin garantiyê bidin belaş e welle ejî dixwazim. Ev nayê wê wateyê ku bîst zarok çêke ên baş ji te re ên nebaş jî bavêje derve. Hîn derkevin vêga wilo bêjin.

Hemû rizqên xwedê ye. Bi hilbijartina dê û bavan de ye. Heke li xwe dibîne pênc, deh, bîst heke li xwe nebîne yek, du, sê çêke an jî hîç çênake. Ezanim û gelek bawerim ku ji bo xerabiya wan zarok çênakin. Ê din biryara wan e.