2. 'li gundekî torê melleyê nû hatî, roja înyê xutbê dixwîne. di xutbeya xwe de dema dibêjê “ûsîkûm ibadellah”, yekî ku navê wiya osê vê gotinê şaş fêm dike, dibêje qey melle gotiye “osê kim” û gelekî eciz dibe û dibêje “melleyê me şerm nekir, di nav ev qas mirov de dijûn kire min. her çi be xem nake..” hefteya din jî gava melleyî heman gotin dubare kir, osê îcar hîn bêtir eciz dibe û biryara xwe dide: heke careke din melle vê gotinê bibêje wê ew bersiva melleyi bide. hefteya sêyemîn jî gava melleyî got “Ûsîkum îbadellah…”, osê ji nişka ve radibe ser piyan û berê xwe dide mele û dike qîr :

“-ez jî di mellê kim, mellê kim, mellê kim…. xweş e?… '