2. dibêjin rojekî êvara îniyê melayek li mala xwe destnimêj digire û xwe kar dike ji bo here mizgeftê û li pêşiya cimaetê nimêj bike.. axirê yê zane ji xwe zane yê nizane jî nizanim çi ye berê li gundan li mizgeftan êvara îniyê berî nimêja eşayê melayê mizgeftê wez û nesîhet didan cimaetê.. mela weza xwe dide û nimêja xwe dike û tê malê jina wî jê dipirse dibêj mela xwudê nimêja te qebûl bike ka bêje îro mijara wez û sohbeta te li ser çi bû te çi pend û şÎret li cimaeta xwe kirin.. mela jî dibêje willehî xatûn ya ku xwudê dizane çima ji te veşêrim mijara me ya îşev li gorî qeyd û miqamên dînî û di daîreya helal û meşrû de nêzikbûn û pevşabûna jin û mêrên misilman bû.. û serde jî dibêje heçiyê li gorî van qeyd û miqaman pev şabibe li gorî dînê mihemed wekê ku gawirek kuştibe li ba xwudê dikeve xêrê.. axirê dibe şev seyda û jina xwe dikevin di nav nivînan de dilê jinikê diçe ewkê tiberik yê seydê ji seyda re dibêje mêro tu dibêjî em jî gawirekî nekujin.. wek ku bavûkalan gotiye seyda jî dibêje wille hurmet ji te re xweş be ji min re bîst û şeş e û radibe jinikê dinermijîne.. biskek ser re derbas dibe û jinin têr nebûye dîsa dengê xwe li seyda dike û dibêje mêro ka em gawirekî din jî nekujin.. seyda jî bi ser mêraniya xwe ve nabe û nabêje na û nirç radibe dîsa bi qasê hêz û qeweta xwe dilê jinikê bicih dike.. axirê jinik dîsa têr nabe û bela xwe ji seydê venake dîsa destê xwe li pişta dide û dibêje seyda ka em gawirekî din jî di rêya xwudê û di daîreya helal û meşrû de nekujin.. seydayê ji hal ketî hema cihde ji nav nivînan radibe û dike ku cilên xwe li xwe bike jinik şaş dimîne dibêje seyda te xêr e vê nîvê şevê tê çi bikî, bi kû ve herî.. seyda dibêje bi xwudê hurmet ez bi serê xwe nikarim ji heqê van gawiran de derkevim ez ê herim hawara xwe bigihînim ometa mihemed bila bên arî min bikin..