1. Cewşen, bêjeyeke ji zimanê Farisî tê û di ferhengê de bi mena “zirx” û “cilên cengê” ye. Wek têgehekê -di çavkaniyên Şî‘a de-, navekî hevpar e ji bo metnê du duayên ji hev cûda ku bi cewşenî kebîr(Cewşena mezin) û cewşenî saxîr(Cewşena biçûk) tên naskirin û bi rêya ehlî beyt bi bal Pêxember (s.a.w) ve, tê sipartin.



Cewşen di esasê xwe de, ne di çavkaniyên ehlî sunnetê de, belbî di ên Şî‘a de tê dîtin. Ev duayê tê iddiakirin ku ji Pêxemberê me (s.a.w) hatiye riwayetkirin, di tu pirtûkên hedîsê de derbas nabe. Riwayetên ku dibêjin Pêxemberê me, ew xistiye sitûyê xwe an jî bi sitûyê sehabiyan daye daliqandin, yek ji wan jî ne rast e.



“ Cewşenî Kebîr , ji aliyê wate û naverokê ve, îbareyê ji metnekî ku ji hin bêje û hevokên ku meriv bi wan bi bal Xwedê Teala ve dua û munacatê dike û tê dîtin ku duakirina bi metnên wisa ji aliyê jiyana olî ve, heq dike ku meriv wan tewsiye bike û di sipartina wan bi bal Xwedê Teala ve, tu mehzûrek tune ye.



Here lînkê