1. an jî jûjî

ajalek guhandar e û bi striyên xwe yên tûj ve tê nasîn..dema em zarok bûn me ji wan pir ditirsî ku digotin mitên (strî) xwe mîna tîran davêjin mîrovan, me jî bawer dikir....yek ji ajalek mîna hirçan dikevin xewa zivistanê... wekî rovî, bizin, hirç, gurê neketiye folklora kurmanciyê, di nav çîrokan de wekî ajalên din pir qalê nekin..

2. Rastnivîsa vî peyvê 'jûjî' ye. Herêm bi herêm navê vî ajalê diguhere wekî jîjo û jojî. Zaravayê Soranî de jî jûjî re dibêjin şojî.

3. mêyê jûjî re dibêjin jûjin asdfghjk...

4. Pîrika min ji mêjiyê wan dermanê çavan çêdikir

5. Pêla hanê li ser rêya asfaltê de yekî dîtim, min pê pînekî ve girt û bir danî Zeviyê.

Rojekî şûnde min hevalekî xwe yê Mûşî re suhbet dikir, min behsa dîtina xwe yê jûjiyê kir, ji min re go heyf bûye te çima jê berda we goştê wê bixwara...

6. (bnr: jîjo)

7. jijû.