1. jiyan - têkiliyên mirovan..

rewşa min a qedereke mezind e.
ez dikevime nav cînivînan, xew jî heye, lê dilêm hiz nake ez razêm.
dibêm qey li benda tiştekî me, li hêviya yekî me..
yan tiştekî neqewimîyê vê şevê li benda qewimînê ye..

hêzek min digre nahêle ez razêm..

2. hesta wan rojan e ku mirov nekariye ji xwe re wext veqetîne.
berê, ku wan deman gelek zêdetir dixebitiyam, ji kar dihatim, min xwarin dixwar vs û dibû wexta razanê. lê ger biketam nav nivînan wê zûzûka bibûya sibeh, dîsa kar û bar û wê dîsa bibûya şev.
mirov di vê sîrkûlasyonê de qene wext nabîne ku ji xwe re li mûzîkekî guhdar bike, tiştek bixwîne, ji xwe re hinekî tenê bisekine û li tavana odê binêre fîlan.
encax ger mirov ji wexta xwe ya razanê bidize, dikare ji xwe re wextekî wisa veqetîne. loma çav bixwazin jî dil naxwaze razê.
(bnr: aha ev hemû kapîtalîzm in)

3. Xwendina pirtukekî , temaşe kirina fîlmekî, yan jî çûyîna mêvantîyekî ku belkî wek îşkenceye ji ber ku tu mêhvantîyê yî nikarî razêy, lê xewa te tê lê tu nikarî binîvî. Ezeb e resmen.