1. 1. Lêkera ku dema dîk diçe ser mirîşkê û tovên xwe diavêje hundirê wê ye.
Mînak: Dîk bi mirîşkê de fis kir.

2. Hewa di nava xwe de ji paş de derxistin.
Mînak: Zarok hingî fisek genî kir herkes ji hundir derket.

2. Zarok fisek kir bêhna siftê li ser ket herkes ji hundir derket.

Tir, fis û di navberê de kwis heye.
Wekî ‘tir, fis û kwis’ bi lêv dikin ku hinekî ahengdar bibe
Fisên bêbehn kwis e.
Hinek gotin ji fisê pêk anîne.

wekok
bişirîna binfisî bi avayekî di bin re , xasûkî, xinizî bişirîn
fismirî kesên ku nivî erdê, mirovên neçê, xêrnexwaz, kone, xasûk.
fisirîn balonên bipif hewa tijî, vala dibe an jî difisîre.
fisû “kokarca” ye