11. ez dibêjim qey xwedan vê angaştê û ez di gerdûneke cihê de dijîn. çimkî min bixwe zêdebûnekê nedîtîye. ev deh sal in ne tîraja kovaran ne tîraja pirûkan û ne jî ya rojname wesayreyan zêde nebûye.
deh sal berê jî her meh kovar derdiketin aniha jî, deh sal berê jî panel, gotar, konferans falan û bêvan li dar diketin aniha jî li dar dikevin. beravajiya xweşbûnê weka ku nivîskarê li jor jî aniye zimên li sûkan rêjeya axaftina kurdî li gorî deh, pazdeh sal beriya niha ez dikarim bêjim sê qat kêmtir bûye.
berê wexta tu li cafeyekê sîparîşa xwe bida teqez yê'a pêşberî te bersiva te dida. lê aniha wek yusiv jî gotiye nifşa nû (bnr: nifşa z ya kurdan) êdî peyvek jî nizanin. çay dixwazî dibêjin bi kurmancî fêm nakim law çay yanî jixwe nîvê dinyayê jî jê re dibêjin çay te kîja kîrê kerê fêm nekiriye? berê qene digotin anlîyem ama konîşamîyem lê anha rasterast dibêjin anlamıyorum.

ev tebîeta eşyayê ye, heya perwerdeya bi zimanê kurdî nebe fermî dê emê her bêjin ro bi ro xwezî bi do. her roja me ji roja me ya berê xirabtir dibe. di warê nivîskîyê de jî komeke lokal heye, di mehê carê an pirtûkek dixwînin an naxwînin û kovarek jî dîstînin çend gotar jê dixwînin dûra dikin rafên xwe yên bi toz û duman.