97. merivekî rojek li gundê xwe derbas dibe ber bi çem diçe li ser kevirekî mezin rûdine.
Dibêje: “ax ax wext wextê min bû, qewetekî xurt li ser min bû. min avjenek dikir, xelk Bi heyirî min meyzand. min çavê xwe girt hêj venedikir li serê din bûm.”
Piştî vê xeyal û gotina xwe li derûdorê xwe dinêre dibîne ku kes tune ye dibêje: “lo de ez do çi gû bûm îro jî ev gû me.”