10. sala ewil min li diyarbekir di xwend (bnr: pol) (sınıf)a yekî qediya jî min hê tirkî hîn nekir mamoste spartek/ödevdida min nizani bû daye jî roja din dihat mamoste digo destê xwe veke çend rojê carkî limin wisa dikir kerê kurê kerê.



limin kiribûn mesele min û qîzikeka li bermin wekî gamêş kî bû di sıra minde bû li min xist û mamoste hat gazî me herdiya kir got we çima li hevdû xist ez hêsîr û evdalê xwedê ez tirkî jî xeynî çênd peyva ez nizanim. ez hima dibêm öğretmenim kulak... öğretmenim kulak... öğretmenim kulağimi kaşkirin yapti bi çi kul û halî min wisa got li dîsa ji lêxistinê xelas nebûm go çelep di ser çevda limin xist û şand cîyê min ez tijî bûme lê ez bi qîzikê jî nikarim mingot xwedê nehêle ka ez çewa bikim. hevalêkî min jî ji qîza meta minre dibêje û ez dibim benîştê ser zimana kî diçe tê wisa dibê 'öğretmenim kulağımı kaşkirin yaptı' bi min tinaza dikin û bûvû mesele.



tiştê kû mindi gîh dı bîra mindane

pê nûsê bi deva tûj dikir nivîsê bi tûkê jidibir heta defter dibu (bnr: serad) ji bû neynoka jî min pir lêdan dixwar...



herê herê mala xweyê feqîrîyê bi şewite.